41. Skład drużyny dość dziwny, tak jak skład narady.
Wojowniczy krasnolud, elf dumny i blady,
Czterech małych hobbitów, Gandalf prowadzący,
Dwóch ludzi: władca z fochem i aspirujący.
42. Nim wyruszą wuj Bilbo straszliwie się ślini
Widząc pierścień na nagiej, młodej Froda szyi.
Czując, że ostro przegiął dał mu miecz i bluzkę
Tak brudną, że twardością bije smoczą łuskę!
43. Wreszcie idą. Po drodze chyba ostro piją
Bo chmury im się z ptactwem na postoju mylą.
Muszą ruszać przez góry, bo ucieka im czas.
Będzie pierwszy zimowy wdrap na szczyt Caradhras.
44. Bez raków, goretexu i bezmyślnie zgoła
Lezą jak muchy w smole, a Gandalf coś woła!
Przeszliby, lecz przez krzyki brakło odrobinę…
Wrzask (niby Sarumana) ściągnął w dół lawinę!
45. Wcześniej plecie Boromir przed frontem kolegów
Do Frodowej błyskotki, zgubionej na śniegu.
Aragorn za miecz łapie, Gandalf stroi miny.
Pierścień wraca do Froda, a my do lawiny.
46. Ta zeszła, lecz łagodnie, jak po hali owca.
I dobrze, bo goprowcy nie mają śmigłowca!
Jednak śmiałkom dość było, by się onieśmielić.
Pójdą drogą pod ziemią, a górkę pi…….ić!
47. Lecz w kopalniach przeszkoda – drzwi magią zaparte,
Gandlaf klnie i zaklina, lecz to g…o warte.
Wreszcie hobbit zgaduje co magię pokona.
Drzwi otwierają zaraz w zamian za melona.
48. Gandalf znów coś majstruje przy końcu swej laski,
By wreszcie zalać grotę białym światła blaskiem.
Teraz Morii przedsionka widać okropności:
Brak czerwonych dywanów – jest kobierzec z kości!
49. Odwrót! Lecz pech i tutaj! Potwór z wody bieży!
I wyraźnie gustuje w hobbickiej młodzieży!
Więc jest odwrót odwrotu! Wracają do kości,
Potwór odcina wyjście, bo się bardzo złości.
50. Ruszyli z musu w Morię. Gandalf coś się boi,
Że krasnoludzki ludek ostro tu nabroił.
A jak wynika z Froda obserwacji groty,
Śledzi ich potwór Gollum, więc będą kłopoty!
